حسين (ع)، نام بلندي بود كه بر گلوي آسمان شكفت؛ نام بلندي كه تاريخ حماسه را آبرو بخشيد و ايثار را معنايي دوباره نمود. حسين (ع) شمشير بر كشيده خداوند بود و آتشي كه كاخ ستم را طعمه ساخت؛ خورشيدي كه دوبار در يك روز برآمد و ماهي كه تا هميشه تاريخ، سرخ و خونرنگ در شب هاي محرم خواهد تابيد. حسين (ع)، حافظه فراموش ناشدني تاريخ است؛ حسين (ع) آينده روشن ماست، تاريخ بي دريغ و درنگ ماست و گريه ناگزيري است كه تا هميشه خواهيم داشت و اشك بي پاياني است كه تا هميشه خواهيم ريخت ...