|
بسم رب الحسین
موضوع عجیب این است که اعوان یزید در حادثه کربلا و حادثه مدینه یک نوع خسّت و دنائتی نشان دادند که نظیر نداشت. اینها این کارها را میکردند در حالی که کافر و منکر مطلق نبودند ، واقعا آنها نماز میخواندند و شهادتین میگفتند .
عقاد میگوید :
بل حسبک من خسه ناصریه انهم کانوا یرعدون من مواجهه الحسین بالضرب فی کربلاء لاعتقادهم بکرامته و حقه ، ثم ینتزعون لباسه و لباس نسائه فیما انتزعوه من اسلاب ، و لو انهم کانوا یکفرون بدینه و برساله جده لکانوا فی شریعه المروءه اقل خسه من ذاک
در پستی یاران یزید همین بس که در کربلا به جهت اعتقادی که به کرامت و حق آن حضرت داشتند از مقابله رو در رو با آن حضرت میهراسیدند ، ولی پس از شهادت لباس او و زنانش را در میان اموال غارت شده بیرون می آوردند . و اینان اگر به دین او و رسالت جدش هم کافر بودند این عمل آنها در مذهب مردانگی پست ترین کار بود
از اینجا معلوم میشود که جنگ اصحاب ابن زیاد جنگ عقیده نبود بلکه جنگ با عقیده بود ، به خاطر شکم و ریاست و دنیا با عقیده خودشان میجنگیدند و از یک نظر اینها از کفار بدر و احد پست تر بودند زیرا جنگ آنها تا حدی جنگ در راه عقیده بود
حماسه حسینی : مطهری
حالا بازم بگیم ما امام حسین رو دوست داریم هر کاری هم بکنیم هیچ طوری نیست
والله معلوم نیست یه امتحان نظیر کربلا برامون پیش بیاد زبونم لال عین همونا ما هم ...
|
:جستجو