عمق کلام پیغمبر ( ص )

عمده در کلمات بزرگان این است که نکات بسیار دقیقی که در این کلمات‏
گنجانیده شده است ، افراد بتوانند درک بکنند ، خصوصا که پیغمبر اکرم‏
درباره سخنان خودش فرمود ( و عمل هم نشان داد ) :
« اعطیت جوامع الکلم » 
خدا به من کلمات جامعه داده است .
یعنی خدا به من قدرتی داده است که با یک سخن کوچک یک دنیا مطلب‏
می‏توانم بگویم .
سخنان پیغمبر را همه می‏شنیدند ولی آیا همه می‏توانستند به عمق سخنان‏
پیغمبر آنچنانکه باید برسند ؟ ابدا . شاید صدی نود و نه شان هم نمی‏رسیدند
. خود پیغمبر اکرم ببینید چگونه مطلب را پیش بینی می‏کند . جمله‏ای دارد
که مفاد آن این است : سخنانی که از من می‏شنوید ضبط و نگهداری کنید و به‏
نسلهای آینده تحویل بدهید و بسپارید ، ای بسا نسلهای آینده و خیلی دور
بهتر معنی حرف مرا بفهمند از شما که امروز پای منبر من هستید . در آن‏
حدیث معروفی که در کتب معتبر ما هست و از احادیثی است که شیعه و  سنی روایت کرده‏اند و در کافی و تحف العقول و کتابهای دیگر هست ،
پیغمبر اکرم فرمود :
« نضر الله عبدا سمع مقالتی فوعاها و بلغها من لم یسمعها »
خدای خرم سازد چهره آن بنده‏ای را که سخن مرا بشنود و ضبط کند و برساند
به کسانی که آنها از من نشنیده‏اند .
بعد این جمله را اضافه فرمود :
« فرب حامل فقه غیر فقیه و رب حامل فقه الی من هو افقه منه »  .
این جمله خیلی نکته در آن هست ، یعنی اشاره‏ای است به آینده . " فقه‏
" یعنی فهم عمیق ، ولی در اینجا مقصود جمله‏ای است که عمق داشته باشد .
" فقه " با " فهم " فرقش این است که " فهم " مطلق فهمیدن است و
" فقه " فهم عمیق را می‏گویند . وقتی که فقه به کلام اطلاق بشود یعنی سخنی‏
که عمق زیاد دارد . فرمود : بسا مردمی که حامل یک سخن عمیقند ولی خودشان‏
عمیق نیستند . جمله را همیشه نقل می‏کند ولی خودش نمی‏تواند به عمق آن پی‏
ببرد . باز فرمود : بسا مردمی که جمله‏ای را ، فقهی را حمل می‏کنند یعنی‏
جمله‏ای را که از من شنیده‏اند ح فظ دارند ، فقیه هم هستند ولی نقل می‏کند
برای کسی که از خود او فقیه‏تر است یعنی نقل می‏کند برای کسی که از او
عمیقتر است و عمق فکرش بیشتر است ، او که وقتی برایش نقل می‏کند
چیزهایی می‏فهمد که خود این که برای او نقل کرده نمی‏فهمد . این است که ما
می‏بینیم سخنان پیغمبر دقیقا قرن به  چهارم به اندازه قرن پنجم . تاریخ علوم اسلامی این امر را نشان می‏دهد .
اگر شما اخلاق را مطالعه کنید ، فقه را مطالعه کنید ، معارف و فلسفه را
مطالعه کنید ، عرفان را ملاحظه کنید ، می‏بینید در هر قسمت که پیغمبر سخن‏
گفته است ، مفسرینی که در دوره‏های بعد آمده‏اند واقعا بهتر توانسته‏اند به‏
عمق کلام پیغمبر برسند . اعجاز پیغمبر در همین است . ما تنها اگر فقه‏
خودمان را در نظر بگیریم ، چنانچه یک نابغه هزار سال پیش را مثلا در نظر
بگیریم ، شیخ صدوق و شیخ مفید و حتی شیخ طوسی را در نظر بگیریم در فهم‏
معانی [ کلمات ] پیغمبر در مسائل فقهی ، و بعد بیابیم نهصد سال بعدش‏
شیخ مرتضی انصاری را در نظر بگیریم ، می‏بینیم شیخ مرتضی انصاری در نهصد
سال بعد از شیخ طوسی و شیخ مفید و شیخ صدوق بهتر می‏تواند سخن پیغمبر را
تحلیل بکند . آیا از این جهت است که شیخ مرتضی نبوغ بیشتری دارد از شیخ‏
طوسی داشته است ؟ نه ، علم زمان او وسعت بیشتری دارد از علم زمان شیخ‏
طوسی ، علم جلوتر رفته است و در نتیجه این بهتر می‏تواند به عمق سخن‏
پیغمبر برسد تا او که در هزار سال قبل بوده . آینده هم همینجور است . صد
سال دیگر ، دویست سال دیگر افرادی پیدا خواهند شد که خیلی عمیقتر از شیخ‏
انصاری سخنان پیغمبر را درک بکنند . این در گفتار .

سه شنبه 103 اردیبهشت 18

امروز: 3 بازدید

فهرست

[ RSS ]

[شناسنامه]

موضوعات وبلاگ

لوگوی خودم

اوقات شرعی

حضور و غیاب

یــــاهـو

جستجوی وبلاگ من

با سرعتی بی‏نظیر و باورنکردنی
متن یادداشت‏ها و پیام‏ها را بکاوید!

لوگوی دوستان

لینک دوستان

آوای آشنا

اشتراک

آرشیو

طراح قالب